Ua revista sus Pau ? Perqué non ? Que’ns semblè, quan nse pensèm de la hargar, que hasè hrèita — que cau reconéisher lo capdulh deu Bearn n’estó pas sovent tractat peus Reclams. Totun, lo Felibritge gascon que i naishó lo 2 de genèr 1896, au 24 carrèra deus Corderèrs a Pau, en ua maison qui èra d’Adrian Plantèr, maire d’Ortès ; sovent que s’i amassè un cinquantenat d’annadas de seguida. La navèra associacion u’estó batiada, sus la proposicion de Pèir-Danièl Lafòra, Escole Gastoû-Febus. Un burèu qu’estó eslejut : presidents d’aunor, Vastin Lespy e Isidòr Salas ; secretari d’aunor, Jean Passy; capdau : Adrian Plantèr ; vice-presidents, lo doctor Dejana e l’abat Lavath-Langlada; secretaris : Miquèu de Camelat e Pèir-Danièl Lafòra.

Qu’ei a Pau qui s’amassèn, après aquera neishença, lo Burèu e lo Comitat, e qu’ei a Pau qui la purmèra revista espelí en heurèr de 1897 ; qu’ei aquiu tanben qui l’Escòla invitè a Edouard Bourciez, Îlològue a l’universitat de Bordèu, lo 23 de març 1900, tà que prepausèsse a l’Escòla ua grafia qui lo Felibritge bearnés e gascon podosse utilizar e preconizar ; qu’ei en aquera vila qui organizè la vienguda de Frederic Mistral, a l’escadença de las hèstas felibrencas de Pau, los 24, 25 e 27 de mai 1901 ; un tèxte, mei enlà en aqueste numèro, que’vs conta la soa arribada a la gara de Pau.

Que i trobaratz pròsas e poesias deus nostes davancèrs e tanben de las generacions seguentas. De segur, los mèstes felibres que preferivan la campanha a la vila, per’mor que pensavan que la lenga i èra enqüèra viva e respectada. Quan legem Le Bal des célibataires de Pèir Bourdieu, que i vedem clarament que la lenga qu’avè dejà perdut, aus borgs e a las vilas, abans l’annada 1940, la soa valor sociau e simbolica. D’ara enlà, la lenga francesa qu’èra la lenga de la modernitat, la de l’escòla, e donc la de la promocion sociau. Au mensh entà uns quants…