Trenta poèmas bracs qu’intercalan occitan e francés. Trenta poèmas on la lenga interròga la lenga, on assistam a ua passeria deus mots enter los dus parlars, sense termièra clara.

La Peirigòrda Adelina Yzac n’ei pas au son prumèr ensai. Desempuish Les larmes de mon père (1995) e D’enfança d’en fàcia (1998), que son mes de trenta libes e quate prèmis literaris.

Los mots que semblan vénguer naturaus, sauvatges e, coma per encantèr, que s’aprivadan, se compausan. D’alhors l’autora qu’ac ditz era medisha :

Ua òbra navèra, de segur.

Ua ficcion, un raconte oniric, ua sonsaina...
Ua experiéncia de possession o ua mena d'estransi chamanic, ce ditz Joan-Frederic Brun.

De tota manièra, ua escritura poetica, un ritme.

E un ambient intime, sensual. L'autora qu'explora e que torna explorar lo desir, lo còs.

Al matin caldrà desseparar los nòstres braces, quitar aquel desarmament que nos aviá traches aital, nuses dins lo lièit. E veiràs qu’aquò’s pas res, qu’aquò fa pas res. T’escotarai legir de poèmas a auta votz sus la plaça del pichòt cafè. L’avenc que trigòssi amb mos passes, que ribejas benlèu, lo saupràn pas.

Ua introduccion au libe:

Anna-Pèire Darrées

Danièla Estèbe-Hoursiangou escriu a nautor d’umanitat. Çò que non vòl pas dire qu’aicí se butassan los bons sentiments d’una benvolença que foncciona tròp sovent, a l’ora d’ara, coma una vertadièra injonccion sociala. Al contra: l’autora nos fa cabussar dins un drama existencial – l’inexorable alunhament psicofisic de lo que foguèt e demòra son amor unic – sense nos esparnhar gaire. Las
causas son ditas a nautor de sentiments mesclats, contradictòris, violents, a nautor d’una fòla luciditat, e mai d’una necessària pensada magica, sense cap de concession a las mòdas, a las mentidas de la bona consciéncia, e a l’inumanitat insidiosa d’un scientisme cool que pretend respondre fins amen a prepaus de la nòstra condicion.

Çò qu’aqueste libre manifèsta, per son dire original e pertocant, per sa fòrça extraordinària e butada fins a l’extrème, es qu’ençà e al delà de la vertat de la sciéncia, totjorn segonda, lo primièr e lo darrièr mot apertenon a la nòstra subjectivitat, aquela vertat existenciala tota poderosa que se confond amb la nòstra quita vida e non cèssa pas de trevar la literatura e las arts. Un libre que nos mena luènh al còr de la complexitat umana.

Un libre de meditar.

Eric Fraj

Mens de 25 ans? Ací qu'as un siti tà escríver liurament las tuas passions, la tua vision de l'actualitat, las tuas questions, los tons centres d'interès.

Un siti tà partatjar dab autes joens. Perqué?
- emplegar la lenga
- crear ligams sociaus e culturaus
       tot aquò dab zero coneishença informatica.
A tu!
Clica ací: Actu'Joens