La revue en ligne

Pèir Placerar

Qu’aubrii la frinèsta de la cosina. Lo dia que vienè a plaserinas suus malhs. Que harà bèth, ce’m digoi. Qu’aví mau dromit, sudat a chorrolhs. Totun, qu’aví saunejat ad era e qu’èri aconortat ; que sabí que los mens sauneis ne’m mentivan pas jamei.

Qu’èri a tirar los batants quan un vent escosent e’m tumè : la canicula que tornava com anonciat. Beròi, lo men can, qu’arrecotí tà la sala d’estar ; que m’espiè dab lo son espiar tostemps tendre. Que passèi los dits peu son doç pelatge, que’u bailèi lo cap. Que ronava com un gat.

Que’m dochèi, qu’esdejuèi e que m’assedoi tà léger Un roi sans divertissement qui aví deishat, la vèlha, suu canapè.