"Sorrom borrom", ua onomatopèa qui hè pensar au brut d'ua esbonida, d'ua peirada, qui anóncia la fin e lo principi d'un monde. Sorrom Borrom qu'ei tanben lo títol qui Sèrgi Javaloyès a dat au son poèma epic suu Gave de Pau, aqueth Gave qui, vadut de las dotze chorrèras de la grana ola de Gavarnia, e camina capvath ròcs e clusas, puish creish e s'espandeish dens l'arribèra, abans de fin finala getà's dens l'Ador tà poder arribar au Bocau, la soa tòca. Entad aquò har, qu'ei obligat de se n'aviéner dab los sons frairs montanhòus e de's pèrder dens las aigas mescladas de la Mar Grana, qui l'atenden de memòria perduda. Ad aquera gèsta epica, que's mesclan, a continuar, evocacions de la natura, referéncias istoricas e geograficas, soviers personaus.