Reedicion de L’òrra istoèra d’un hilh de Gelòs

Mei de vint ans arron la soa parescuda – qu’èra a la fin de l’annada 1996 – ací qu’avem la navèra edicion deu permèr roman d’Eric Gonzales. L’autor que tornè tribalhar l’estille, que cambiè mots deu lexic entà har ganhar au son roman mei de precision e de ritme. Taus qui coneishèvan la permèra version que tornaràn trobar dab plaser lo devís misogine e endarrerit deu vielh regent Deuvinhau… Taus navèths lectors que serà ua cabussada en nau capítols en las decenias 70, 80 e 90 de la fin deu sègle XX.

Estela Comellas

Extrèit deu libe:

Gelòs qu’èra un vilatjòt au ras de Pau. Adara, qu’an hèit lotissaments e shens aver a córrer briga, deu men casau enlà que podí véder, non i a guaire, un trentenat de villàs navas a bon compde, totas parièras, sarradas las uas contra las autas dens duas carrèras tòrtas qui arrecoteishen tà ua rotonda... E jo comprengoi que lo vilatjòt de quan èri mainada e devienè ua banlèga shens amna de la vilassa de Pau [...]