Conéisher, compréner la lenga

Dens la lenga anciana, pr’amor de las evolucions foneticas, los paradigmas verbaus qu’èran hòrt irregulars, mei precisament peus vèrbes qui n’èran dejà en latin classic puish en latin tardiu parlat qui ei a l’origina de las lengas romanicas e donc de l’occitan e deu francés.

Au cors de l’evolucion d’aqueras duas lengas (màgerment deu sègle IX^au dinc au sègle XV^au), l’analogia qu’a jogat un ròtle deus grans dens la regularizacion deus paradigmas verbaus. Atau, en francés, l’indicatiu present deu vèrbe lever qui èra : je lief, tu lieves, il/elle lieve, nous levons, vous levez, ils/elles lievent qu’ei vadut : je lève, tu lèves, il/elle lève, nous levons, vous levez, ils/elles lèvent.

Abonatz-ve tà léger la seguida !